Sen yokken

Ben bir çözüm bulamadım kendime sen gittikten sonra,sen neler yaptın yokluğumda,merak ettim..

Ben değiştim,değiştirdim,öğrendim zamanla,yavaş yavaş…önce duvar saatindeki rakamlar sırayla koşarak çıktılar hayatımdan..sonra insanlar..dokunmasınlar istedim günlerce hapsettiğim odamdaki hayaline ve bana..kimse elini sürmesin,kimse ses etmesin diye yaşanmışlıklarımıza..

kilitledim.Şarkılar dinledim..anladım bilmem kaç kez…Her seferinde ilk kez duyuyormuş gibi dinleyip anladım..

Filmler izledim..komik sahnelerinde ağladım..o kız öldüğünde de ağladım,annem ölmüş gibi..

Ders çalıştım.. konusu sen olan her şeyi tekrar tekrar okuyup çalıştım…tarih gibi geçmişini geleceğini,edebiyat gibi kafiyelerini,kimya çalışır gibi formüllerini çalıştım…iklimlerini okudum ve gelgitlerini…zayıf not almış gibi defalarca okudum..

Resimler ezberledim,içinde sen olan..
gülen,somurtan,üzgün,yorgun..her tavrını ezberledim,her kıvrımını..yırtıp yırtıp yapıştırdım..


Notlar yazdım boş bulduğum her yere..doldu boşluklar, yetmedi bir de yazılanların üstüne yazdım,bu sefer ’silmeden baştan’..

makaleler yarattım beni bir de kendi ağzımdan dinle diye..temiz cümleler biriktirdim müsveddeler üstüne..


Konuştum...aynalara bakıp ,sadece seni görüp yalanlar söyledim gerçekliğinden hiç şüphe etmediğim yalanlar…kahramanı hep aynı olan masallar uydurup anlattım..kandırdım seni..kandırdım beni kendi masallarıma..


Bekledim..yollara baktım,telefonlara baktım,zillere koştum..haber bekledim haber vermeden..çalmadı hiç biri..yollar boş kalmadı ama..insanlar geçti,tanıdığım tanımadığım..ben izledim..yüzlerine baktım..benzettim,hep sana benzettim..


Düşündüm..bir çözüm baktım etrafta,çaresiz kaldım..kabullendim..elden gelmeyeni fark ettim..yokluğu,yokluğunu öğrendim bilinçsizce..
Özür diledim hak etmediklerin için.. karşılığında affedilmeyi beklemeden, içimden geldi,diledim..bağıra çağıra ağlayıp diledim..affet diye değil..’affet’ diye..


Saçımı kestim sanki senide beraberinde kesip atabilecekmişim gibi..sanki değişecekmişim,Sen değişecekmişsin gibi..başka bi insan olacakmışım gibi..görsen tanımayacakmışsın gibi kestim..


Uyudum..sayıklar gibi,zikreder gibi adını söyleye söyleye uyudum..yanında yattım..yatağın sol tarafına yanaşmadan,yastığın diğer ucuna başımı koymadan…uyudum gözlerimi kapatmadan..sana rüyalarımı anlata anlata uyudum..


Hasta oldum…öksürdüm yapmacık..ölür gibi yaptım,ölemedim..sanki ölürsem sende ölecekmişsin gibi..yada üzülüp de yasımı tutarsın belki diye,belki pişman olursun diye ölür gibi yaptım..ölmedim..isteyince ölünmediğini gördüm…


Mevsimler keşfettim..donduran güneşi,sakin kasırgaları,bunaltıcı ayazları olan.. senin ekseninde dönen dünyamda karanlık sabahlar keşfettim…yeni renkler gördüm beyaz,yeşil,sarı olmayan..ismi konulmamış renkler..


Denklemler kurdum..sonucu asla çıkmayan sonsuz bilinmeyenli..seni benden çıkarınca sıfır kalan,beni sana bölünce yedi basamaklı sonuçlar çıkan denklemler kurdum…

Aşık oldum…yüzü senin yüzün,teni sen kokan,gözleri sen bakan,ismi sen olan insanlar sevdim,aşık oldum…sev beni diye,aşık oldum..
Hala aşık oluyorum zaman zaman ,hepsi sen kokuyor,hepsi sen bakıyor,HEpsinin adı aynı…denedim olmadı..zaman da çare olmadı..atlatıp yokluğunu,yaşamımdaki varlığını öldüremedim…seni başka vücutlarda ete kemiğe büründürüp kanlı canlı benimle yaşatmayı öğrendim…sana bölünmemek için sıfır olmayı öğrendim…ölür gibi yapınca ölünmediğini,ama gömünce dirilemeyeceğini de öğrendim…

şimdi anlat bakalım Sen neler yaptın sen yokken?

Gülşah Şahal