Ah be Galatasaray

Bu aksamki Belgrad maci icin demiyorum. Idmandaydim, izleyemedim seni. 2-2 berabere kalmissin nitekim. Canin sagolsun. Bugüne kadar yenildiginde hic birsey dedik mi? Senden gelen hersey güzel.

Ah be Galatasaray. Ben seni cocukken sevdim. Babamdan alip alabilecegim en büyük mirassin sen. Zaten senden öte bisey istemez bu can. Ben seni "Yasa Fenerbahce" diye ortaligi inleten kuzenlerime inat "rerere rarara" miriltilariyla sevdim. Sarindaki sadeligi, kirmizindaki tutkuyu sevdim. Oyuncaklarim vardi. Hic unutmam bitane Hulk Hogan adamim vardi. Ismini dogru mu yazdim onu bile bilmiyorum ama "Halk hovgen" derdim ben ona. Üstündekiler sari kirmiziydi, onun yeri apayriydi tüm oyuncaklarimin icinde, bas taciydi.

Serefsizim seni sevdigim kadar cok az seyi severim bu hayatta. Önceden böyle miydik be Galatasaray? 2000´den önce sanki bir tek sen ve ben vardik. 5-4´lük Kocaelispor macinda her geriye düstügünde aglardim ben cocuklar gibi, cocuktum zaten be! Zaten macin önemini yada sonucun neler dogurdugunu bilmiyorum. Sonradan senenin 93 oldugunu ögrendim. 5 yasindaymisim senin icin salya sümük agladigimda.

Ben seni Old Trafford´da örümcek agi alan Ariflerle, efsane Tugaylarla, Bülentlerle, Falco, Stumpf, Kral Hakanlarla sevdim be Galatasaray. Manchester United bilmezdim ki. Seni bilirdim. O "dünya devleri" ile sen tanistirdin beni. Onlari eleye eleye, canlarini yaka yaka.

O zaman UEFA kupamiz yoktu be Galatasaray, herkes bizimle degildi. Herkes dayanilmaz gücüne yakin hissetmezdi kendini belki. Herkes renklerine asikti. Sanki o zamanlar daha mi iyiydik be? Yoksa cogu zaman oldugu gibi insan eskilere hep özlemle mi bakiyo ne dersin?

Simdi ne vardi yani 10-15 sene basarisiz olsan? Hic kupa alamasan, transfer yapamasan, yeni stada gecmesen? Ali Sami Yen´de oynayalim maclarimizi Cumhurlarla, Mehmetlerle, Aydinlarla, Ardalarla. Tekrar biz olalim, özümüze dönelim. Senin evlatlarin degil miydi o büyük basarilari getirenler? Zaten basari istemiyorum ki be Galatasaray. Biz bize olalim. Sarinin sadeligi gibi sen ve ben.

20-25 milyonlar konusulmasin, Facebooklarda her gün yaris yapilmasin daha cok taraftarimiz var diye. Az olalim be Galatasaray, az ama öz olalim. 7 kisiyle gidip ezeli rakibini 7-0´la yenenler gibi. Özümüze dönelim!

Galatasaray´i tutmanin zor oldugu günleri özlüyorum, 2000 öncesini. "Bizim ama UEFA kupamiz var"cilardan biktim, basari pesinden kosanlardan, stad, transfer... Hepsinden biktim.. Senin ile yasayip, senin ile büyüyenler seni yüceltecektir Galatasaray. Ayni eskiden oldugu gibi..

Basarisiz olsak 10-15 sene, düssek 1. Lig´e, 2. Lig´e.. Hala arkanda olur mu herkes? O zaman arkanda olanlar her zaman olur. Sirf neler olacagini görmek icin isterdim bunu, icim aciya aciya.. Amaaaaaaaaannnnn... Sacma sapan sözlerime aldiris etme Cimbom! Onlara inat, bana inta, aleme inat saldir. Saldir ki kos zaferlere. Kos zaferlere ve güldür yüzümüzü, bugüne kadar güldürdügün gibi.


Insan ona büyük hatalar yapmis sevgilisine cok kizar ya, kizar ama nefret edemez, kötü söz söyleyemez. Benim de gönlümden basarisiz olman gecmiyo, elimde degil. Zor durum vesselam, biraz olsun anlatabildiysem ne mutlu bana..